-
1 siebie
siebie pron (DL sobie, GA siebie oder się, I sobą) sich; einander;pasować do siebie zueinander passen;następować po sobie aufeinanderfolgen;pod sobą unter sich;przed sobą vor sich;mieć ze sobą mithaben;mieć na sobie anhaben;zrobić pf sobie herbatę sich einen Tee machen;rozmawiać ze sobą miteinander sprechen;podzielić pf między siebie untereinander teilen;patrzeć za siebie zurückschauen;blisko siebie nahe beieinander;wziąć dla siebie für sich nehmen -
2 równo
jechać \równo jak po stole auf einer spiegelglatten Fläche fahren2) ( gładko)\równo uczesane włosy glatt gekämmte Haare ntPl3) ( w jednej linii) gerade\równo jak pod sznur schnurgerade4) ( jednakowo)podzielić coś \równo między siebie etw gleich untereinander verteilenserce \równo bije das Herz schlägt gleichmäßig6) ( dokładnie)zapłaciłem \równo 1000 złotych ich habe genau 1000 Zloty bezahltwyjechał \równo ze wschodem słońca er ist mit dem Sonnenaufgang aufgebrochen -
3 mówić
mówić [muviʨ̑]\mówić kłamstwa Lügengeschichten erzählen2) ( kojarzyć się)to nazwisko nic mi nie mówi dieser Name sagt mir nichtsII. vi1) ( przemawiać) sprechen, eine Rede halten\mówić o kimś/czymś über jdn/etw sprechen [ lub reden]3) ( rozmawiać)\mówić po angielsku/polsku Englisch/Polnisch sprechenszkoda \mówić [es ist] schade um jedes Wortinaczej mówiąc mit anderen Worten, anders gesagtłatwo ci \mówić du hast gut redenszczerze mówiąc ehrlich gesagt, offen gestandennie mówiąc [już] o kimś/czymś von jdm/etw [schon] gar nicht zu reden, um jdn/etw nicht zu erwähnennie ma o czym \mówić [es ist] nicht der Rede wert\mówić do siebie zu sich +dat selber sprechen, Selbstgespräche führen
См. также в других словарях:
siebie — {{/stl 13}}{{stl 8}}zaim. M. ( ), D. siebie, C. sobie, B. siebie || się, N. sobą, Mc. sobie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wskazuje, że wykonawca czynności jest zarazem obiektem tej czynności : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
między — «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub ich równoważnikami) w narzędniku lub w bierniku, używany w odniesieniu do sytuacji przestrzennych i czasowych oraz w odniesieniu do stosunków, powiązań łączących ludzi, rzeczy, fakty» a) «kiedy ktoś lub… … Słownik języka polskiego
stawiać znak równości między — {{/stl 13}}{{stl 8}}{czymś} {{/stl 8}}a {{/stl 13}}{{stl 8}}{czymś} {{/stl 8}}{{stl 7}} uważać dwa zjawiska za tożsame, niczym się nieróżniące od siebie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie można stawiać znaku równości między współpracą z policją a… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dzielić — ndk VIa, dzielićlę, dzielićlisz, dziel, dzielićlił, dzielićony 1. «wyodrębniać z większej całości jakąś część, rozkładać jakąś całość na części, grupy, dokonywać podziału, klasyfikować» Dzielić bochen chleba na kromki. Historycy literatury dzielą … Słownik języka polskiego
rozdzielić — dk VIa, rozdzielićlę, rozdzielićlisz, rozdzielićdziel, rozdzielićlił, rozdzielićlony rozdzielać ndk I, rozdzielićam, rozdzielićasz, rozdzielićają, rozdzielićaj, rozdzielićał, rozdzielićany 1. «podzielić, rozłożyć całość na części; pokawałkować,… … Słownik języka polskiego
podzielić — dk VIa, podzielićlę, podzielićlisz, podzielićdziel, podzielićlił, podzielićlony podzielać ndk I, podzielićam, podzielićasz, podzielićają, podzielićaj, podzielićał, podzielićany 1. tylko dk «rozłożyć jakąś całość na części, dokonać podziału;… … Słownik języka polskiego
rozebrać — dk IX, rozbiorę, rozbierzesz, rozbierz, rozebraćbrał, rozebraćbrany rozbierać ndk I, rozebraćam, rozebraćasz, rozebraćają, rozebraćaj, rozebraćał, rozebraćany 1. «zdjąć z kogoś odzież» Rozebrać kogoś z płaszcza. Rozebrać dziecko do kąpieli, do… … Słownik języka polskiego
rozlosować — dk IV, rozlosowaćsuję, rozlosowaćsujesz, rozlosowaćsuj, rozlosowaćował, rozlosowaćowany rozlosowywać ndk VIIIa, rozlosowaćowuję, rozlosowaćowujesz, rozlosowaćowuj, rozlosowaćywał, rozlosowaćywany «losując rozdzielić coś między grupę osób, między… … Słownik języka polskiego
porozbierać — dk I, porozbieraćam, porozbieraćasz, porozbieraćaj, porozbieraćał, porozbieraćany 1. «zdjąć odzież z wielu osób; rozebrać (kolejno) wiele osób» Wychowawczyni porozbierała dzieci. Porozbieraj gości z palt. 2. «wiele czegoś kolejno rozebrać,… … Słownik języka polskiego
rozbierać — ndk I, rozbieraćam, rozbieraćasz, rozbieraćają, rozbieraćaj, rozbieraćał, rozbieraćany rozebrać dk IX, rozbiorę, rozbierzesz, rozbierz, rozebrał, rozebrany 1. «zdejmować z kogoś ubranie, bieliznę» Rozebrała dziecko i położyła do łóżka. ◊ pot.… … Słownik języka polskiego
rozchwytać — dk I, rozchwytaćta, rozchwytaćają, rozchwytaćaj, rozchwytaćał, rozchwytaćany rozchwytywać ndk VIIIa, rozchwytaćtuje, rozchwytaćtuj, rozchwytaćywał, rozchwytaćywany «szybko, chciwie rozebrać, rozdzielić między siebie (między wiele osób); rozkupić» … Słownik języka polskiego